Dirk Pohlmann (Hamburg 1959, regisseur en schrijver) legt in dit video-interview (zie link onderaan) uit waarom het verhaal van Alexei Navalny over Poetins paleis een nepverhaal is.
Dit verhaal wordt door de reguliere media in stand gehouden, een ander perspectief op de persoon Navalny, zijn drijfveren en motieven wordt niet gegeven. Politici in Europa en daarbuiten kunnen dit narratief rondom Navalny gebruiken om hun anti-Ruslandpolitiek door te voeren. Het Europese Huis staat een ander buitenlands beleid voor, óók en juist ten opzichte van Rusland. Het is daarom belangrijk om andere informatie over Navalny te publiceren.
Worden met het aansturen op conflict met Rusland de belangen gediend van de Europese mensen, de Europese economie, die van de politici zelf? Wij denken dat op de achtergrond, veelal onzichtbaar voor het grote publiek omdat de reguliere media er niet of nauwelijks over schrijven, geopolitieke en geo-economische belangen een grote rol spelen in het Ruslandbeleid van veel landen. Zoals bijvoorbeeld het verhinderen van de aanleg van de pijpleiding NordStream-2 voor de levering van goedkoop gas uit Rusland naar Europa.
Ondertussen baseert het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) de veroordeling van Rusland op dit soort nepverhalen. Op basis van nepverhalen roept het EHRM Rusland op de rechten van de mensen te respecteren. Het ligt helemaal in de lijn der verwachtingen dat, indien Rusland hier niet op reageert, de Europese politiek Rusland nieuwe sancties gaan opleggen. Hiermee raken de doelen waar iedere Europeaan mee gediend zou zijn, namelijk samenwerking en welvaart op het hele continent, wederom verder uit beeld. Dit kan toch niet de bedoeling zijn?
Over Navalny, maar ook over de Skripals, novichok, Navalny als oppositieleider wordt in de westerse media nooit werkelijk objectief bericht. Op zijn minst zijn het toon en de woordkeus in de artikelen die subjectief en insinuerend zijn, bijvoorbeeld ´Poetins Rusland´ – waarom niet ook Ruttes Nederland? Dat lijkt ons in de huidige tijden waarin een demissionair minister-president de ene na de andere mensenrechtenbeperkende wet doorvoert, een legitieme vraag; of ´het regime´ – welke landen hebben een regime en welke een regering en op basis waarvan maken journalisten die keuze? Dat zou in elk geval moeten worden gemotiveerd. Op zijn ergst zijn het foute vertalingen van wat bijvoorbeeld een officier die gehoord wordt in het MH17-proces heeft gezegd, foute cijfers over de zogenaamde massale aanhang van Navalny en massale pro-Navalny-demonstraties in Rusland. Over een andere, steeds onbelichte, kant van Navalny schrijft bijvoorbeeld ook journalist Yasha Levine in dit stuk: https://yasha.substack.com/p/episode-6-navalny-the-kremlin-and-0a2
Alle journalisten, kranten, nieuwsprogramma´s, onderzoeksnetwerken, (nationaal of internationaal), zouden vragen moeten stellen bij de spookverhalen die over Rusland de ronde doen. Als zij dit nalaten, zetten deze media de toch al belabberde relatie met Rusland verder op scherp en maken zij zich wat ons betreft schuldig aan het voeden van de animositeit, aan oorlogshitserij.
Het interview met Pohlmann is te zien bij KenFM en bij DrushbaFM
Het interview is in het Duits. We vinden het belangrijk dat deze informatie ook in het Nederlands beschikbaar is, maar door tijd- en geldgebrek lukt het ons helaas niet om alles naar het Nederlands te vertalen. Bent of kent u iemand die ons wil helpen met vertalen, stuur dan een berichtje naar info@europesehuis.nl.