Conflicten en strubbelingen komen in ieder integratieproces veel voor, temeer wanneer het een uitgebreid en multidimensionaal proces betreft. Dit wordt duidelijk wanneer je bijvoorbeeld kijkt naar het meest vooruitstrevende project uit de geschiedenis, de Europese Unie. Haar integratieproject wordt ook gekenmerkt door periodes van ‘eurosclerosis’, zoals in 1965-1966 toen Frankrijk zes maanden lang de Eurocommissie boycotte en in 2005 Nederland en Frankrijk de Europese Grondwet wegstemden. Zo kent ook de Euraziatische integratie haar problemen.
De ‘Eurasian Economic Union (EAEU)’ is in veel opzichten een uniek project, bijvoorbeeld omdat het niet is ontstaan door ‘ijzer en bloed’. Euraziatische integratie is een voorbeeld van een rationele keuze ten faveure van een intergouvernementele samenwerking teneinde nationale soevereiniteit te versterken.
De vorming en verdere uitbreiding is derhalve vrijwillig, rationeel en een economisch gemotiveerde samenwerking tussen soevereine landen.
Het enige doel van de integratie is om bij te dragen aan de versterking van de nationale soevereiniteit van de lidstaten.
De Euraziatische economische integratie is een proces dat niet in één keer tot stand is gekomen, niet als gevolg van een politieke beslissing en niet door externe of interne invloeden.
De Euraziatische Economische Unie (EAEU) is gebaseerd op een poging samenwerking en gezamenlijke ontwikkeling in het Euraziatische gebied te bewerkstelligen. Dit proces is 25 jaar geleden begonnen en ontwikkelt zich sindsdien gestaag.
Op 14 en 15 mei 2019 vond in Nur-Sultan, de hoofdstad van Kazachstan de derde ‘Russia-Kazakhstan Expert Forum’ onder auspicien van de Valdai Club en de ‘Kazakhstan Council on International Relations’ plaats.