Artikel van Siemon T. Wezeman voor SIPRI, gepubliceerd op 27 april 2020.
De afgelopen jaren is Rusland begonnen met een militair moderniseringsprogramma gefinancierd door haar groeiend defensiebudget en met een meer assertieve buitenlandse politiek.
Uit gegevens van SIPRI blijkt echter dat Rusland minder spendeert dan zou kunnen worden afgeleid uit haar militaire inspanningen en daarmee de omvang van haar strijdkrachten.
In het artikel geeft Wezeman antwoord op de volgende veelgestelde vragen:
- wat zijn de actuele trends met betrekking tot Ruslands militaire uitgaven?
- hoe verhouden de Russische uitgaven zich tot die van andere landen met grote militaire begrotingen?
- hoe zullen de uitgaven zich de komende tijd ontwikkelen?
- hoe worden de Russische militaire uitgaven geschat?
- wat zijn de gegevensbronnen van die uitgaven?
- hoe betrouwbaar zijn die bronnen?
- hoe komt het dat Rusland als een militaire supermacht wordt beschouwd ondanks haar relatief lage uitgavenniveau?
De antwoorden op de laatste vraag zijn onvolledig.
Armata T-14 
T-60 Golub
Een belangrijke factor die niet wordt genoemd is dat er naar Rusland wordt gekeken als ware het nog steeds de Sovjet Unie met de bijbehorende militaire dreiging die men veronderstelde van haar uit te gaan. Dit is een vergissing. Over Rusland doen wel meer mythes de ronde. Doping, corruptie, beperkte meningsvrijheid om er een paar te noemen. Komen in Rusland zeker voor, maar Rusland heeft daar geenszins het alleenrecht op. Doen alsof Rusland het epicentrum is van dergelijke negatieve zaken is een grove overdrijving, ingegeven door aloude stereotypen, door onwetendheid of door opzettelijke misleidingsprogramma´s. Wie zal het zeggen.