Geen grenzen

Dat klinkt mooi.
Maar hoe moet dat er in de praktijk uitzien, is het wenselijk en hoe moet dat dan georganiseerd worden?
Waarmee beginnen?

Delen...

Dat klinkt natuurlijk mooi.
Maar hoe moet dat er in de praktijk uitzien, is het wenselijk en hoe moet dat dan georganiseerd worden?

Nadenken, ideeen ontwikkelen, discussieren maar vooral dingen doen. Waar te beginnen?

Als voorbeeld misschien eens kijken bij de grensregio´s waar men vrijwel dagelijks te maken heeft met grenzen. De EU heeft met het Schengen verdrag voor elkaar gekregen dat personen zich vrij tussen de lidstaten kunnen bewegen. Ook al heeft dit veel beweging gegeven, het heeft er niet toe geleid dat het concept nationale staat uit de hoofden van de mensen is ingeruild voor het idee Europese Unie als plaatsvervangend eenheid waartoe men als burger behoort en waar men identiteit aan ontleent.

Het Europese Huis vindt dat dat ook niet nodig is. De diversiteit van de Euraziatische volken en landen moet juist behouden blijven. Hieronder een aantal citaten uit het visierapport van de Stichting Geen Grens. Deze stichting wil alle vormen van contact en samenwerking in de grensregio Limburg/België/Duitsland bevorderen. De citaten zijn net zo van toepassing op de grensregio Maas-Rijn als op het Europese Huis.

’Waar diversiteit verbindt’ is de slogan van de Euregio Maas-Rijn. Het is geen optie om te denken dat er bij voorbeeld sociale, fiscale, educatieve en staatkundige harmonisatie zal plaatsvinden. Dat moet ook geen streven zijn: de kracht van de Euregio ligt verscholen in de onderlinge verschillen -die moeten versterkt worden. Juist het verschil maakt dat mensen elkaar aan de andere kant van de grens opzoeken; zou die er niet zijn, dan is er ook geen reden om de grens over te gaan.

.. het zien van mogelijkheden om juist van de grens een productieve factor te maken zit niet echt in de genen van politici en beleidsmakers. Hun denkkaders zijn grotendeels gebonden aan nationale wet-en regelgeving en het ontbreekt aan creativiteit om buiten de grenzen om te denken. Grenzen worden als obstakel gezien en geproblematiseerd: verschillen in taal, cultuur en wetgeving worden gepercipieerd als te hoge drempels om tot gezamenlijk handelen te komen. En als men dan zover is, dan heeft de samenwerking vaak een zeer tijdelijk karakter door het projectmatige karakter van die samenwerking.

Het Europese Huis stelt zich ten doel om het denken over Eurazie als vergezicht te stimuleren.

Concreter is een aantal punten op te noemen waar mee aan te vangen valt:

  • grensoverschrijdend openbaar -, goederen – en personenvervoer
  • culturele samenwerking
  • mobiliteit wonen, werken en studeren
  • taalonderwijs
  • grensoverschrijdende informatievoorziening – Europese media

De nadruk moet niet liggen op het inventariseren van belemmeringen, het opsommen van niet-oplosbare problemen enz.Het programma moet positief, realistisch en daar waar mogelijk ambitieus zijn. Gezien de begrensde nationale denkkaders van de lokale en provinciale overheden is het van belang om de ’civil society’’ of ’Zivilgesellschaft’ een prominente rol te laten spelen. De euregionale (Euraziatische) burgerkracht moet versterkt en benut worden.


Eén manier om de Euraziatische burgerkracht te versterken en te benutten is zoals voorgesteld door deutsch-russisches-forum.de , het opbouwen van Duits-Russische Stedenpartnerschappen. De bedoeling is om op gemeenteniveau de vriendschap met andere volkeren te ontwikkelen en in het geval van Rusland deze verloren gegane relatie wederom op te bouwen.

Albrecht Müller van Nachdenkseiten ondersteunt dit initiatief van harte: “Wir wollen Frieden in ganz Europa – in Europa einschließlich Russlands. Wir wollen auch Frieden zwischen Russland und den osteuropäischen Staaten. “

Dat moeten we in Nederland ook willen en er naar handelen.


Delen...