The Saker beschrijft in zijn artikel van 10 december 2020 voor unz.com wat de Europese leiders zouden moeten doen in plaats van dreigende taal uit te slaan tegen Rusland.
De Europese politieke leiders getuigen van weinig realiteitszin noch van historisch besef wanneer het zegt met Rusland om te willen gaan vanuit een positie van kracht (Kramp-Karrenbauer, november 2020). Zij denken nog steeds Rusland te kunnen laten buigen met hun mantrische toverspreuken en militaire schijnvertoningen aan de grenzen.
Realiteit is volgens the Saker dat de tijd dat het er iets toe deed wat Europa vond sinds de jaren tachtig voorbij is.
De militaire leiding van Europa is in handen van de NAVO, op papier in aantallen een militaire macht groter dan die van Rusland. Maar de NAVO is een Amerikaanse organisatie die uiteindelijk zal opkomen voor haar eigen belangen en Europa niet meer dan een verzameling chihuahuas die tegen de beer blaffen op bevel van de baas.
Historisch besef ontbreekt in het Europese politieke denken en handelen in dezelfde mate als dat het aanwezig is in het Russische.
Andrei Martyanov schreef laatst “Russians also have a saying: once every century Europeans gather their forces and go to Russia to get the shit beaten out of them”. Rusland is niet vergeten dat de laatste keer dat er Europeanen op militaire wijze op bezoek kwamen het een offer van rond 26 miljoen doden heeft moeten brengen om ze weer te verjagen. Het ´nooit meer oorlog´ wordt breed in de samenleving gedragen, want de herinnering aan de enorme aantallen slachtoffers wordt levend gehouden. In Europa wordt dit gegeven nauwelijks herinnerd. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Europeanen niet beseffen dat Rusland gevoelig is voor iedere mogelijke dreiging.
Rusland heeft zich na de EU/US/Navo aanval op Servie in 1999 herpakt. Men besefte dat de uitverkoop van Rusland onder Jeltsin in ruil voor democratie en kapitalistische vrije markteconomie niet ging leiden tot de beloofde gouden bergen. In tegendeel, men kreeg er een faillisement (default in augustus 1998) en talloze dreigementen en vernederingen voor in de plaats.
Als ze enig besef zouden hebben van de realiteit, dan zouden Europese leiders onmiddelijk aanvangen met een aantal stappen te zetten om de dreig-waanzin te stoppen.
Een paar van deze ´ondenkbare´ stappen zijn:
- Verklaren dat Rusland en/of Poetin niet altijd verantwoordelijk is voor al het kwaad en problemen in het universum.
- Beginnen met kleine, voorzichtige maar zekere stappen op het pad van vertrouwensopbouw, waaronder het hervatten van normale contacten tussen westerse en Russische militairen.
- Hervatten van de economische samenwerking. Niet om Poetin wel aardig te vinden, maar om de Europese economie de beste posities te verschaffen.
- Stoppen met het papegaaien van de idiotieen à la Skripal/Navalnyi. Dit zijn verhalen gefabriceerd door de Anglo´s. Europa zou hen moeten zeggen dat ze hun eigen nutteloze propaganda-oorlogen kunnen voeren als ze dat zo leuk vinden.
- Met de Russen samen gaan zitten om te bespreken hoe Oekraine te redden van de huidige implosie, waar Europa meer last van zal krijgen dan Rusland.
- Opstellen van een lijst van beleidszaken waar Europa en Rusland samen zouden kunnen werken, bijvoorbeeld immigratie, misdaad, terrorisme, gezondheidszorg etcetera.
Dit zijn maar een paar basiszaken; een echte lijst kan een paar pagina´s lang zijn.
Het enige dat nodig is om hiermee te beginnen, is gezond verstand.